Παρά τη σύντομη ενασχόλησή του με το συνδικαλισμό, μόλις δύο χρόνια, ο πρόεδρος της Συντεχνίας Αρτοποιών Μεσσηνίας Γεώργιος Μπαρνασάς, μιλά στο περιοδικό μας για όλα όσα απασχολούν το βιοτέχνη αρτοποιό στο νομό, ενώ παράλληλα μας δίνει το στίγμα του για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένας συνδικαλιστής αρτοποιός μέσα στο σωματείο του. «Νομάρχης γίνεσαι, φούρναρης δεν γίνεσαι!», έλεγαν οι παλαιότεροι όταν ακόμα το επάγγελμα του αρτοποιού ήταν κλειστό. Παρά τις όποιες δυσκολίες όμως, ο Γιώργος Μπαρνασάς – πρόεδρος της Συντεχνίας Αρτοποιών του νομού Μεσσηνίας- μαθήτευσε από νεαρή ηλικία πλάι στον φούρναρη πατέρα του και σε παλιούς επαγγελματίες μέχρις ώτου να αναλάβει τις τύχες της οικογενειακής επιχείρησης στις αρχές του 1980.

Πείτε μας με λίγα λόγια για το πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τα κοινά;

Στην ενασχόλησή μου με το συνδικαλισμό, με προέτρεψε ο εκλιπών συνάδελφος και πολύ αγαπημένος μου φίλος Λεωνίδας Τούμπανος, επί 20 χρόνια γραμματέας της Συντεχνίας Αρτοποιών Μεσσηνίας. Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου ως έναν απλό «στρατιώτη», ο οποίος παρακολουθούσε τα του σωματείου του, αλλά δεν είχα ασχοληθεί ενεργά. Ο συνάδελφός μου εκτίμησε την προσωπικότητα και τις ειλικρινείς προθέσεις μου και με έκανε να πιστέψω ότι πρέπει να μπω στη Συντεχνία και να βάλω μία τάξη σε όσα έβλεπα «απ' έξω» και με στενοχωρούσαν. Με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοι, οι οποίοι κυνηγάνε το αξίωμα και αδιαφορούν για την ουσία και τη χρηστή διαχείριση. Έτσι, πριν από δύο χρόνια, μπήκα στο Σωματείο και αμέσως εξελέγην πρόεδρος.

Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες που έχουν δρομολογηθεί επί της θητείας σας;

Θεωρώ από τις πιο σημαντικές πρωτοβουλίες που έχουμε αναλάβει, το γεγονός ότι έχουμε ξεκινήσει από τον περασμένο Μάιο ως Συντεχνία τη διανομή Α’ υλών αρτοποιίας στα αρτοποιεία του νομού Μεσσηνίας. Με δικό μας ιδιόκτητο αυτοκίνητο, φροντίζουμε για τη διακίνηση της μαγιάς, του σουσαμιού, του σπορέλαιου και άλλων Α’ υλών αρτοποιίας και φροντίζουμε να πηγαίνουμε επί τόπου στο αρτοποιείο κάθε συναδέλφου. Φιλοσοφία του σωματείου μας είναι πάντα η εξωστρέφεια. Δεν θέλουμε να έρχεται ο αρτοποιός στα γραφεία μας από τον τόπο εργασίας του, αλλά να πηγαίνουμε εμείς κοντά του. Έχουμε μεγάλη υποστήριξη σε αυτήν την κίνηση από τους συναδέλφους και η ανταπόκριση είναι θετικότατη. Επιπλέον αυτήν την περίοδο θα πραγματοποιήσουμε σεμινάρια επιδοτούμενα από το ΕΣΠΑ, με θεματικές την τέχνη της αρτοποιίας και τον τομέα της πληροφορικής. Την περσινή χρονιά, λάβαμε μέρος στην έκθεση «Άρτος, οίνος, έλαιον» που διοργάνωσε ο Δήμος της Καλαμάτας με δικό μας περίπτερο όπου προβάλαμε τα προϊόντα μας στο κοινό.

Πόσα χρόνια λειτουργίας μετράει η τοπική Συντεχνία αρτοποιών;

Η Συντεχνία Αρτοποιών νομού Μεσσηνίας είναι από τα πρώτα σωματεία που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Χρονικά τοποθετείται η έναρξη της λειτουργίας της γύρω στο 1930 και ήταν από τα πρώτα μέλη της Ομοσπονδίας Αρτοποιών Ελλάδος. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν 120 αρτοποιεία σε όλο το νομό Μεσσηνίας, τα οποία είναι και μέλη μας.

Μιλήστε μας για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο βιοτέχνης αρτοποιός στο νομό.

Το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στην περιοχή μας, είναι ότι έχουν ιδρυθεί πολλά πρατήρια άρτου. Η «πίτα» της αγοράς έχει κοπεί σε πολλά κομμάτια. Λόγω του ότι το το ψωμί είναι ένα προϊόν που «δεν θα πεθάνει ποτέ», τα συγκεκριμένα μαγαζιά φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για αλεξιπτωτιστές του επαγγέλματος, οι οποίοι κάνουν προσωρινή ζημιά καθώς όταν τελειώνουν οι επιχορηγήσεις που παίρνουν, κλείνουν τις επιχειρήσεις τους. Δεν γνωρίζουν καν τη δουλειά και την τέχνη του αρτοποιού. Το να ανοίξεις πλέον ένα οποιοδήποτε μαγαζί, είναι το πιο εύκολο...Επίσης πρόβλημα αντιμετωπίζουμε με τα σούπερ μάρκετ που πωλούν ψωμί χωρίς προδιαγραφές και χωρίς να αναφέρουν αν πρόκειται για φρέσκο ή κατεψυγμένο. Βέβαια, όταν προχωρούμε σε παρεμβάσεις τότε εμφανίζουν ξαφνικά τις ειδικές σημάνσεις και ύστερα τις ξανααποσύρουν...

Ποια είναι η εικόνα των καταστημάτων στο νομό Μεσσηνίας κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης;

Όλοι οι συνάδελφοί μας είναι πολύ εργατικοί, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το ότι η κρίση που βιώνουμε όλοι, είναι πράγματι μεγάλη... Συγκεκριμένα θα σας αναφέρω ότι παρατηρείται πτώση στους τζίρους μας αρκετά σημαντική, ήδη πάνω από 30% από τον Γενάρη. Προσωπικά θεωρώ ότι το αρτοποιείο που θα «επιζήσει» είναι του συναδέλφου εκείνου που δουλεύει μόνος του, έχει λίγα εργατικά έξοδα, δεν χρωστάει σε τράπεζα και δεν πληρώνει ενοίκιο. Πιστεύω ότι σε 10 χρόνια, το 50-60% των αρτοποιών θα έχει αλλάξει επάγγελμα αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Οι αλευροβιομήχανοι έχουν λιγοστέψει τις πιστώσεις τους, χρήμα δεν υπάρχει στην αγορά και οι καταναλωτές αγοράζουν μόνο το ψωμί και τίποτα παραπάνω. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ζήτηση στα κριτσίνια και τα διάφορα είδη ζαχαροπλαστικής έχει μειωθεί κατά 80%! Όσοι συνάδελφοι έχουν βασίσει τη δουλειά τους στα είδη πέραν του ψωμιού, αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα...

Ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει η διοίκηση ενός Σωματείου;

Πιστεύω ότι το κυρίαρχο στοιχείο είναι η διαφάνεια. Δεν μπορεί π.χ. ο πρόεδρος του εκάστοτε σωματείου να έχει οικονομικές εκκρεμότητες με προμηθευτές, κ.λπ. Γιατί σε αυτήν την περίπτωση, θα είναι περισσότερο «ευάλωτος» και δεν θα έχει τη διαύγεια και τη διάθεση να ασχοληθεί με τα θέματα που πρέπει και εν τέλει να προσφέρει στο συλλογικό καλό. Επίσης ένας πρόεδρος κρίνεται από τα έργα και όχι από τα λόγια. Πρέπει να γνωρίζει από σωστή διαχείριση και να μην ενδιαφέρεται απλά για τη «θέση» ή το αξίωμα μέσα σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο.

Πρόσφατα βρεθήκατε στη συγκέντρωση προέδρων στην έκθεση ΑΡΤΟΖΑ. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας;

Θεωρώ ότι πρέπει να γίνονται πιο συχνά οι συγκεντρώσεις των προέδρων των σωματείων. Ίσως ήταν λάθος που συνέπεσε με την έκθεση καθώς υπήρχε περιορισμένος χρόνος για συζήτηση μεταξύ μας, αλλά και για να κάνουμε τις συναντήσεις που θέλαμε με τους προμηθευτές-συνεργάτες μας. Είναι πολύ σημαντικό να βρισκόμαστε σε πιο τακτά χρονικά διαστήματα, να ακούμε από τον καθένα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην κάθε περιοχή, καθώς επίσης τρόπους αντιμετώπισης και χρήσιμες προτάσεις.

Τι θα συμβουλεύατε τους συναδέλφους σας προκειμένου να «αντέξουν» στη δύσκολη αυτή συγκυρία;

Νομίζω ότι αυτό που θα μετρήσει στο εξής, είναι η ποιότητα των προϊόντων που διαθέτουμε. Μαζί με τη σωστή εξυπηρέτηση και το χαμόγελο. Ο πελάτης θέλει τον συνδυασμό αυτών των δύο συγκεκριμένων χαρακτηριστικών. Δεν πρέπει να κάνουμε «εκπτώσεις» στην ποιότητα, παίρνοντας π.χ. χαμηλής ποιότητας άλευρα, διότι ισχύει το «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις». Η κρίση έχει δημιουργήσει μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα σε αρκετούς συναδέλφους με συνεπακόλουθο να έχει απαξιωθεί και ο συνδικαλισμός στο σύνολό του...

Από την τακτική της ΟΑΕ στα ζητήματα του κλάδου, είστε ικανοποιημένος;

Η Ομοσπονδία δίνει μάχες, παλεύει κόντρα σε διατάξεις που πάνε να περάσουν με πλάγιους τρόπους και οι οποίες είναι εις βάρος της τάξης μας. Θεωρώ ότι η ΟΑΕ είναι δίπλα μας σε ό,τι χρειαζόμαστε και πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντική η κίνηση για την τηλεοπτική διαφημιστική καμπάνια. Μάλιστα το συγκεκριμένο σποτ που μόλις βγήκε στη δημοσιότητα, σκοπεύουμε να το ζητήσουμε ώστε να το αξιοποιήσουμε και εμείς ως Συντεχνία μέσα από τα τοπικά ΜΜΕ. Θα ήθελα μόνο να επισημάνω ότι θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί και να μην βοηθούμε στην ανάπτυξη των πρατηρίων από τη μία μεριά και από την άλλη να τα καταδικάζουμε. Όλα -εν τέλει- ξεκινάνε από εμάς τους ίδιους τους αρτοποιούς...

Who is who

Ο κ. Μπαρνασάς γεννήθηκε το 1960 στην πόλη της Καλαμάτας όπου και μεγάλωσε. Πατέρας δύο παιδιών, του 20χρονου Γρηγόρη που σπουδάζει Βιολογία στην Αθήνα και της Χαράς 19 ετών, η οποία δίνει πανελλήνιες εξετάσεις. Είναι αρτοποιός δεύτερης γενιάς. Ο πατέρας του υπήρξε αρτοποιός επί πολλά χρόνια και διατηρούσε μαγαζί (στο παλιό νοσοκομείο της πόλης) από το 1965. Αφού αποφοίτησε από το Λύκειο το 1978 και ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση το 1983, συμπληρώνοντας αισίως 30 χρόνια... φούρναρης!

Συνέντευξη: Τάκης Κορμπάκης

Από το τεύχος 101 (Μάρτιος/Απρίλιος 2013) του περιοδικού Α-Ζ.