Λίγες μέρες πριν τη διοργάνωση του 31ου Πανελληνίου Συνεδρίου της ΟΑΕ στην πόλη της Λάρισας, ο κ. Φαίδων Ζαμπούρας, Πρόεδρος της Συντεχνίας Αρτοποιών της θεσσαλικής πρωτεύουσας, κάνει λόγο για όλα τα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο. Παράλληλα, μιλάει για τη δύναμη του συνδικαλισμού και τον σημαίνοντα ρόλο των τοπικών Σωματείων/Συντεχνιών στην εξέλιξη του επαγγέλματος του αρτοποιού.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην οικονομία και το γενικότερο κλίμα των ημερών πιστεύετε ότι θα επηρεάσουν, εκτός από τα πηγαδάκια, και τις επίσημες ομιλίες του Συνεδρίου;
Για πρώτη φορά στην ιστορία μας ως Συντεχνία φιλοξενούμε στη Λάρισα αυτήν την κορυφαία εκδήλωση του κλάδου μας. Σίγουρα στο Συνέδριο, εκτός από τον απολογισμό του έργου της απερχόμενης διοίκησης που θα κάνουμε, θα θίξουμε πολλά από τα ζητήματα που σήμερα σίγουρα μας προβληματίζουν. Μεταξύ αυτών πώς θα πρέπει να σταθούμε και ποιοι θα είναι οι στόχοι που θα πρέπει να θέσουμε ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε τα καταστήματά μας ανοιχτά και βεβαίως από την άλλη μεριά, να μπορέσουμε να διευκολύνουμε τους καταναλωτές.
Σίγουρα λοιπόν, η οικονομική κρίση θα επηρεάσει και τη θεματολογία του Συνεδρίου και σίγουρα πρέπει να σταθούμε πάρα πολύ σοβαρά πάνω σε θέματα τα οποία αφορούν την επιβίωση του ίδιου μας του κλάδου... Είχαμε για παράδειγμα το ζήτημα της... απελευθέρωσης του επαγγέλματος. Σίγουρα θα σταθούμε πάνω σε αυτό το θέμα γιατί, κακά τα ψέματα, πρόκειται περί ενός μύθου, μιας και το επάγγελμά μας είναι απελευθερωμένο από το 1992. Άρα, θέμα απελευθέρωσης δεν υφίσταται. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν, να πείσουμε τους κυβερνητικούς παράγοντες και από εκεί και πέρα και ορισμένους τοπικούς παράγοντες για τους νόμους που υπάρχουν αλλά δυστυχώς δεν εφαρμόζονται. Άλλωστε, αν φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση που φτάσαμε, δεν είναι ότι δεν υπήρχαν νόμοι σωστοί και καλοί, θα έλεγα μάλιστα ότι υπήρχε πολυνομία, απλά δεν έγινε σωστή εφαρμογή των νόμων. Υπήρχε η επιλεκτική εφαρμογή και γι’ αυτό έχουμε φτάσει ως εδώ. Σε αυτό θα δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα για να μπορέσουν να κατανοήσουν όλοι ότι εμείς σαν κλάδος τουλάχιστον ήμασταν εθνικά και κοινωνικά αλληλέγγυοι πάντα. Πάντως, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, τα γεγονότα μας υπερβαίνουν και καθημερινά εξαγγέλλονται νέα μέτρα. Σίγουρα όλα αυτά θα σχολιαστούν στο Συνέδριο.
Ποιο άλλο θέμα κατά τη γνώμη σας θα αποτελέσει «καυτή πατάτα» στο Συνέδριο;
Σίγουρα θα γίνει μεγάλη αναφορά στο ζήτημα του «bake off»... Εμείς δεν θέλουμε τον προστατευτισμό, όμως οι κανόνες πρέπει να είναι διαφανείς στην αγορά και βεβαίως αυτά που λέμε, να τα λέμε και να τα εννοούμε. Είναι ορισμένα πραγματάκια τα οποία μας ανησυχούν ιδιαιτέρως... Γιατί αν λειτουργήσει το κράτος, όπως λειτουργούσε μέχρι σήμερα, αποκτούν πλεονεκτήματα κάποιοι, οι οποίοι πραγματικά, δεν συμπεριφέρονται σωστά στην αγορά, δημιουργούν αθέμιτο ανταγωνισμό και βεβαίως αποκτούν ένα πλεονέκτημα έναντι αυτών οι οποίοι είναι σύννομοι και «εντάξει». Δε θα μιλήσω από άποψη ιδιοτέλειας, παρότι βρίσκομαι κι εγώ μέσα στο παιχνίδι ως αρτοποιός, αλλά επειδή θέλω να είμαι σωστός. Θεωρώ ότι το θέμα με τα 12 τ.μ. είναι τελείως εξωφρενικό και αναρωτιέμαι πώς η Ενωμένη Ευρώπη, που δίνει τόση μεγάλη σημασία και βαρύτητα στην ασφάλεια και υγιεινή των τροφίμων, δέχεται να παράγεται ένα προϊόν, το οποίο δεν πλένεται και δεν απολυμαίνεται αλλά πηγαίνει κατευθείαν προς βρώση μέσα σε 12 τ.μ.!!! Να σας το πω με δύο λέξεις... Θα πρέπει σίγουρα σε αυτό το χώρο να έχεις την αποθήκη σου, όπου θα έχεις τα προψημένα ψωμιά σου, θα πρέπει να έχεις τον κλίβανο όπου θα τα ψήνεις και ούτω καθεξής. Θεωρώ ότι στα 12 τ.μ. δεν έχεις καν το ζωτικό χώρο να αναπνεύσεις, άρα λοιπόν, πώς διασφαλίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση την ποιότητα του προϊόντος αλλά και την υγεία του εργαζόμενου εκεί μέσα; Αυτά δε συνάδουν. Εκεί είναι η ένστασή μου. Εμείς σαν Ομοσπονδία το έχουμε αναδείξει και χρειάζεται ακόμα περισσότερη στηλίτευση. Γιατί εμένα τον επαγγελματία αρτοποιό με υποχρεώνει να νοικιάσω ένα κατάστημα 120 τ.μ. και για αυτούς αρκεί ένας χώρος 12 τ.μ., όπου το ενοίκιό τους θα είναι πάρα πολύ φτηνό. Άρα, λοιπόν, δεν λειτουργούμε επί ίσοις όροις.
Μιλήστε μας για τη θητεία σας ως Πρόεδρος της Συντεχνίας Λάρισας, η οποία μάλιστα είναι ιδιαίτερα δραστήρια...
Εκλέγομαι από το 2005 και βρίσκομαι στην τρίτη θητεία μου ως Πρόεδρος της Συντεχνίας Λάρισας. Πιστεύω ότι, η χώρα μας με όσα έχουν συμβεί στη νεότερη ιατορία μας -δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, Κατοχή, Εμφύλιος, Χούντα-, δεν είχε τις προοπτικές εξέλιξης που είχαν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρά ταύτα όμως, και ειδικά για τον κλάδο της αρτοποιίας, θεωρώ ότι παρά τις αδυναμίες που υπήρχαν τότε, όχι μόνον έχουμε καλύψει αρκετό έδαφος σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά σε πολλά σημεία έχουμε ξεφύγει και προς τα εμπρός. Κι επειδή έχω ταξιδέψει πολλές φορές στο εξωτερικό, θεωρώ ότι ειδικά η πόλη μου αλλά και γενικότερα όλη η Ελλάδα δεν έχει να ζηλέψει πλέον τίποτα από την Ευρώπη. Εμείς στη Συντεχνία της Λάρισας κάνουμε τέσσερις Γενικές Συνελεύσεις μέσα στο χρόνο, που σκοπό έχουν να αναβαθμίζεται συνέχεια ο αρτοποιός και να ενημερώνεται ώστε να μπορεί μέσα σε αυτό το ανταγωνιστικό περιβάλλον και σε αυτή τη δύσκολη αγορά να επιβιώσει.
Ως πρόεδρος τι συμβουλεύετε τους αρτοποιούς - μέλη της Συντεχνίας;
Δίνουμε έμφαση στο ότι πρέπει να είμαστε σωστοί, να παράγουμε ποιοτικά προϊόντα και φυσικά με τιμές λογικές και προσιτές, ειδικά αυτήν την περίοδο. Αυτό έχει ήδη εμπεδωθεί από τους συναδέλφους. Προσωπικά, λέω και κάτι άλλο χαριτολογώντας: Πολλές φορές για να μπορέσεις να προσελκύσεις τον πελάτη, πέρα από τα καλά προϊόντα που θα πρέπει να έχεις, πέρα από την καλή παροχή υπηρεσιών, πρέπει να έχεις ένα μαγαζί, το οποίο... ανανεώνεις συχνά. Έτσι, τα αρτοποιεία της Λάρισας έχουν γίνει ελκυστικά στον καταναλωτή λόγω του ότι παρουσιάζουν ποιότητα, φινέτσα και εξυπηρέτηση, το τρίπτυχο της επιτυχίας δηλαδή!
Ποιος είναι ο ρόλος του αρτοποιού σε μια τοπική κοινωνία, όπως αυτή της Λάρισας;
Ο κόσμος μας εμπιστεύεται το... στομάχι του και είναι πολύ σημαντικό αυτό! Το επάγγελμά μας, ειδικά στην κοινωνία μιας πόλης της περιφέρειας παραμένει σεβαστό, το εμπιστεύεται το 95% των κατοίκων και το άλλο 5%, που ίσως έχει φύγει, δεν είναι λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης, αλλά λόγω του γεγονότος ότι ο χρόνος πολλές δεν επαρκεί κι έτσι πολλές νοικοκυρές μπορεί να πάνε στο σούπερμάρκετ και συχνά δεν προλαβαίνουν να κάνουν μια στάση παραπάνω στο φούρνο. Πάντως όλοι εμπιστεύονται «το φούρνο της γειτονιάς» και η τιμή σε σχέση με την ποιότητα που παράγουν και προσφέρουν οι φούρνοι, τουλάχιστον στην πόλη μας, έχουν κάνει τους φίλους καταναλωτές να μας εμπιστεύονται και να έχουν γίνει... ένα με τον αρτοποιό.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τον συνδικαλισμό;
Πάντα πίστευα και πιστεύω στη δύναμη της γροθιάς και όχι του δάχτυλου. Όταν ένα σωματείο είναι καλά οργανωμένο μπορεί να κερδίσει πάρα πολλά, με κυριότερο τη γνώση. Μπορούμε να οργανώσουμε εκδηλώσεις και να φέρουμε τεχνικούς συμβούλους... Και βεβαίως, αυτά που ζητάμε και θέλουμε να περάσουμε πρέπει να έχουν απήχηση στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Γιατί αν η κοινωνία δεν αποδέχεται κάτι, τότε δεν μπορείς να το περάσεις με τίποτα. Και με βάση αυτό, θεωρώ ότι η ΟΑΕ λειτούργησε πολύ καλά όλα αυτά τα χρόνια, γιατί έχουμε μεγάλη απήχηση. Αυτό που ζητήσαμε ήταν να προστατευθεί πρώτα ο ίδιος ο πολίτης και μετά εμείς ως επαγγελματίες.
Τέλος, τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την αρτοποιία;
Αυτό το επάγγελμα με συνεπήρε όταν μικρότερος είχα ένα γείτονα αρτοποιό, ο οποίος πολλές φορές μου ζητούσε να τον βοηθήσω. Και με συνεπήρε το γεγονός ότι με ένα μικρό κομμάτι ζυμαριού, μπορείς να φτιάξεις τόσα... Αρκεί να έχεις φαντασία!
Who is who
Ο κ. Φαίδων Ζαμπούρας έχει δύο αρτοζαχαροπλαστεία, με την επωνυμία «Αρτοποιήματα Φαίδων», τα οποία βρίσκονται στο κέντρο της Λάρισας. Το σήμα κατατεθέν τους ήταν από την πρώτη στιγμή η μεγάλη ποικιλία από πίτες ενώ σήμερα, είναι γνωστά για την τεράστια ποικιλία σε αρτοποιήματα και βέβαια, κωδικούς ψωμιού. Ο κ. Ζαμπούρας είναι παντρεμένος, έχει δύο γιους, οι οποίοι έχουν σπουδάσει Οικονομικά και ασχολούνται και αυτοί με την οικογενειακή επιχείρηση αποτελώντας την «επόμενη γενιά», και τρία εγγόνια.
Συνέντευξη: Ελένη Μανίκα
Από το τεύχος 92 (ΣΕΠ-ΟΚΤ 2011) του περιοδικού Α-Ζ